Nova agresión homófoba na Coruña e novo xuizo polo asasinato homófobo en Vigo

Milhomes, Colectivo que fai parte da FELGTB suscribe este comunicado:

A educación evidencíase necesaria para unha Xustiza sen homofobia

· Hoxe repítese o xuízo contra Jacobo Piñeiro, quen foi absolto de asasinato por un xurado de Vigo marcado pola homofobia

· O fin de semana unha parella de mozos de Coruña recibiu unha agresión homófoba e a actitude da policía tamén foi discriminatoria

[16/09/10] A Federación Estatal de Lesbianas, Gais, Transexuais e Bisexuais, FELGTB, quere denunciar que a Xustiza para a comunidade LGTB só pode selo cunha educación libre de prexuízos.

Hoxe terá comezo o novo xuízo a Jacobo Piñeiro, quen en 2006 asestou, e así o confesou, 57 puñaladas a Isaac Pérez Triviño e o seu parella Xullo Anderson en casa de ambos, pero o seu caso fíxose aínda máis famoso cando un xurado, marcado pola homofobia, atopouno inocente do caso de asasinato. O seu xuízo foi anulado e o seguimento da FELGTB levoulle a reunirse coa Secretaría Técnica da Fiscalía Xeral do Estado (FGE), así como coa Audiencia Provincial de Pontevedra e o Fiscal Xefe de Pontevedra para esixir que se faga Xustiza.

Entre as medidas propostas á FGE está a formación de Policía para superar os posibles casos de lesbofobia, homofobia, transfobia e bifobia que puidesen darse neste corpo de seguridade e que leven a non tramitar de xeito adecuado agresións fundamentadas na discriminación por orientación sexual ou identidade de xénero ou a desanimar ás e os denunciantes.

Trato desconsiderado por parte da Policía apuntan recibir os dous mozos gais agredidos por homofobia a noite do pasado sábado, 11 de setembro, na Coruña. Tras recibir unha malleira e insultos, acudiron policías e foron tratados, segundo eles, de forma denigrante.

A FELGTB solidarízase con estes mozos e súmase á asociación Milhomes na convocatoria de concentración de repulsa do próximo venres, 17, ás 20 horas, no Obelisco do Paseo Marítimo da Coruña, convocada polo grupo LGTB Sete Cores.

“Temos que traballar porque ás leis que garanten a igualdade acompáñenlles medidas educativas en diversidade afectivo-sexual e familiar, e seguiremos traballando coa FGE para asegurarnos de que estas se dean na Policía e non haxa trato discriminatorio na Xustiza”, asegurou Antonio Poveda, presidente da FELGTB.

Desirée Chacón, secretaria xeral da FELGTB, recordou que “co traballo realizado ata agora esperamos que ao fin haxa unha sentenza xusta para o asasinato de Isaac e Xullo, unha sentenza ejemplarizante, e confiamos que co avance dos tempos e un traballo adecuado en educación non haxa posibilidade de casos sen sentido como este”.

Advertisement

 

Grazas a tod@s. Orgullo LGBT 2010 da Coruña

Todos os que formamos parte do Colectivo de Lesbianas, Gays, Bisexuais e Transexuais Milhomes da Coruña nos congratulamos do traballo en equipo feito xunto os colectivos coruñeses Alas e 7Cores que fixo posível o Orgullo LGBT 2010 da Coruña. Un espazo onde expresamos as nosas reivindicacións de cara a unha igualdade e visibilidade real e social de lesbianas, gays, bisexuais e transexuais na nosa cidade e sen perder a diversidade e as nosas señas de identidade

Queremos agradecer especialmente as seguintes colaboracións:

Jesús Generelo, compañeiro da Felgtb, é o coordinador das áreas de Educación na Felgtb e no Colectivo Cogam de Madrid

Concellarias de Deportes, Festas, Servizos Sociais e Movilidade do Concello da Coruña

Emilio Vázquez da Deputación da Coruña

Asociación comerciantes da Cidade Antiga da Coruña

Adolfo Cabrera
Mario Vidal da Asociación Cidade Vella da Coruña

Produccións Mare

Afrodita

Os dj’s Mariano e Tomi

O dono do Bar “33”

O cantautor Miguel Varela

Tamén agradecer á tod@s os que non estades na lista dalgunha maneira participastes no Orgullo: Colaborando na organización dos actos ou participando neles. Sen a vosa presencia non teria sido posível

Unha grande aperta e nos vemos o ano que ven

 

Indignación pola liberdade do asasino de Isaac e Julio

Desde o colectivo LGTB da Coruña “Milhomes” queremos reiterar os medios a mensaxe emitida pola Federación a que pertence a nosa entidade:

En 2006 Jacobo Piñeiro asestou 57 puñaladas a Isaac Pérez Triviño e ao seu parella Xullo Anderson na casa que ambos compartían en Vigo. O seu caso foi un dos delitos homófobos máis alarmantes e crueis acaecidos en España nos últimos anos, e do que Jacobo Piñeiro logo de confesar os asasinatos foi absolto por un xurado claramente condicionado pola súa homofobia. Á insensibilidad de devandito xurado, cuxa sentenza foi anulada, seguiulle a incapacidade da sempre lenta Xustiza para mantelo no cárcere. O 14 de xullo cumpríronse 4 anos do seu ingreso en prisión preventiva e continúa á espera dun novo xuízo pero xa na rúa.

O presidente da FELGTB, Antonio Poveda, o presidente de Milhomes A Coruña, José Carlos Alonso, e a vicepresidenta de Nos Mesmas, colectivo de Vigo e Pontevedra, Elizabeth Pérez, reuníronse o pasado 11 de xuño co Fiscal Xefe e o Presidente da Audiencia Provincial de Pontevedra para mostrarlles a súa preocupación ante unha situación que ía producirse de non actuarse con celeridade no señalamiento de novo xuízo e designación de novo xurado.

A preocupación das entidades materializouse na xeración dunha importante alarma social e sensación de impunidade ante a posibilidade certa de que o imputado poida evadir a acción da xustiza ou cometer un novo crime, como desgraciadamente xa ocorreu noutros casos.

Quixemos chamar a atención da Xustiza pero non nos escoitaron: as medidas de seguridade impostas son insuficientes para dar a xusta resposta á dignidade das vítimas e os seus familiares, e a seguridade xurídica que a comunidade LGTB merece, recordou Antonio Poveda, presidente da FELGTB. Non podemos deixar que nos exceda a impotencia e indefensión ante un desproporcionado sentimento de odio, a homofobia, que pode facer a un home asestar 57 puñaladas a unha parella doutros dous homes, roubarlles, queimar os seus corpos, e que tras esta crueldade poida saír en liberdade en catro anos, afirmou.

A Federación quere instar de novo ás autoridades competentes da administración de Xustiza de Galicia, ademais da o Ministro de Xustiza e ao Fiscal Xeral do Estado, tamén galegos, para que este asunto adquira prioridade nas súas axendas e tomen cartas no asunto para non permitir que o asasinato de Isaac e Xullo quede impune.

Desirée Chacón, Secretaria Xeral da FELGTB, destacou que a Administración de Xustiza e quen a representan e exercen, serán pola súa insensibilidad e incapacidade, os responsables se Piñeiro comete un novo asasinato ou escapa á acción da Xustiza. Esiximos que actúen con urxencia e rigor para non ter mañá que lamentarse ou pedir perdón, un perdón que do mesmo xeito que aos novos gais asasinados e os seus familiares xa non nos servirá de nada. Só queremos Xustiza.

 

A FELGTB reclama que o TSXG celebre con urxencia o xuízo polo asasinato dunha parella gai en Vigo

Jacobo Piñeiro apuñalou a dous homosexuais en 2006 e tras un primeiro xuízo anulado, atópase en prisión preventiva, que finaliza o próximo 14 de xullo

O 14 de xullo podería saír á rúa Jacobo Piñeiro, quen en 2006 asestou 64 puñaladas a Isaac Pérez Triviño e a sua parella Xullo Anderson. Hoxe, catro anos logo dos feitos, o acusado está aínda en prisión preventiva pola anulación do seu primeiro xuízo e a FELGTB únese ao Grup d’Amics Gais para reclamar a necesidade de que se celebre un xuízo con carácter de urxencia a fin de evitar a súa fuga e xa que logo a impunidade dos seus asasinatos.

O caso de Jacobo Piñeiro saíu á palestra cando no seu primeiro xuízo un xurado popular, nubrado polos prexuízos e a homofobia, declararon que o acusado actuara en defensa propia polo medo de atoparse con dous gais nunha casa á que entrara voluntariamente, sen ter en conta que Piñeiro derrubou a porta dunha das habitacións nas que se ocultou unha das vítimas para posteriormente matalo a puñaladas, roubarlles as súas pertenzas e prender lume á casa. Tras esta primeira sentenza, o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia acordou anular o xuízo e ordenar a súa repetición ante as serias evidencias de incorrección formal do proceso.

Marta Pérez Triviño, nai dunha das vítimas, protagonizou este venres un encontro cunhas duascentas persoas próximas ao movemento gai-lésbico en Barcelona, organizada polo Grup d’Amics Gais, asociación que pertence á FELGTB. Na mesa redonda, denunciouse a situación en que se atopa o proceso xudicial contra Jacobo Piñeiro e o temor de que a influencia e riqueza da familia de acusado facilítelle unha saída do país unha vez que alcance a liberdade provisional, o próximo 14 de xullo, quedando impune o seu crime.

¡Reclamamos que a Xustiza funcione, que a discriminación por orientación sexual sexa considerada un agravante, tal e como establece a lei, e que a familia de Isaac e Xullo poida atopar o respaldo dun Estado de Dereito que declara estar a favor da loita contra a homofobia e a transfobia, reclamou Antonio Poveda, presidente da FELGTB.

 

Elisa e Marcela. Alén dos homes. Publicado en castelán

Vale que en galego saíu o libro que desvelou o total (con matizacións) da historia, cousa moi de agradecer a Narciso de Gabriel, o seu autor.

Pero non nos esquezamos que quen han reputado e dignificado o seu empeño de ser unha familia, antes que ninguén, fomos o colectivo LGBT Milhomes da Coruña e diversas publicacións sobre feminismo escritas en castelán. As seguintes:

 – “Agrupémonos todas” de Isaías Lafuente

– “Rosas e espiñas” de Ángela Carmona

– “Historia das mulleres en España e América Latina. Século XX aos limiares do XXI” de Isabel Morat.

– “Eu non son esa que ti imaxinas” de Angie Simonis Estes son títulos nos que a historia destas dúas mulleres aparece como moi relevante no feminismo do século XX.

Só hai artigos de prensa en galego. É máis, produciuse a vergoña de que o “Dicionario de Mulleres Galegas” redactado por Aurora Marco, non as rexistra, mentres que dá entrada a multitude de nomes de mulleres que, en comparación co que supuxeron Marcela e Elisa de visibilidade e balbordo, son historias insignificantes. Este dicionario é unha publicación da Xunta de Galicia publicada polo anterior goberno bipartito (lesbofobia haina en todas partes e en todos os partidos políticos por desgraza)

 O bo de que estea o libro de Narciso de Gabriel traducido ao castelán é que así terán acceso a esta narración moitas máis persoas. Expándese a súa dignidade a escala continental. Hoxe pode haber descendencia desta familia, está claro, descendentes da filla de Marcela en Arxentina.

 No colectivo LGBT Milhomes, cando puidemos, intentamos que se preste atención a este tema para que desde algún medio de comunicación en Arxentina puidésese lanzar ás ondas o interese por coñecer a historia que aínda non se desvelou. Non obtivemos ningún resposta positiva e o famoso Lobatón non está en antena desde hai moitos anos para buscar aos seus descendentes.

Por certo, ao concello da Coruña esta gran noticia píllalle co pié cambiado. Nin lles dedicou rúa algunha (a pesar de que constantemente hai queixa de que non hai apenas mulleres no rueiro da cidade) ó abeiro da nova Lei de Memoria Histórica e a placa que tiñan no Bosque da Mulleres, que foi roubada fai 8 meses, segue sen reporse. Parece que as cousas están cambiando e isto último vai emendarse pronto, saben que ?Milhomes? estámos aí, dispostos a dar a rifa se é necesario e non se poden permitir un inimigo como nós ante as próximas eleccións municipais.

 

Churchill e a ética dos idiotas, penetrados polos xermanófilos cal Eduardo VIII, na II Guerra Mundial, Un marica resolveu a vitoria aos aliados!

Non fai moito tempo fíxose veladamente, nun canal de televisión de pago, deses que algúns empregan como distración do xuizo crítico, como é o caso dalgún achegado, a conxetura de que mellor lle iría ao sátrapa Estalin, e cecais a Europa, agrego, se botase man das destrezas dos maricas na Segunda Guerra Mundial, ao contrario de sometelos a indecíbeis reconducións pseudosiquiatricas, ou ao ostracismo do paripé hetero, no gume da histeria producida pola acusada escasez material de época bélica, na federación que doou vinte millóns de varóns naturais da súa xeografía completa, a prol da desaparición do Eixe Nazi. Eixe ao que os cruzados do Reino de España, contribuiron con 20mil guerreiros, asuntazo que non se pauta como debería nos textos de ensino desta reserva católica de occidente que a maioría impasíbel aínda hoxe preconiza, impornos aos millóns de non amoldados ao seu credo, e xentes en xeral sen fe nos ouropeis.

A Churchill, interesáballe un rábano a sorte dos centos de miles de inválidos, zíngaros, xudeos, rojos, homosexuais e demais “pestes” que os fascistas, no seu delirio ignorante e demencial de guerra de exterminio, dos antagonistas absurdos e de esencia NON belixerantes, depositou en contraposición do monolitistimo que impoñía, en fosas comúns ciscadas pola xeografía de Europa oriental enteira; malia iso valeuse dun MARICA, SI, un marica, cando a Alemaña fascista lle colleu a medida ao Reino Unido, para desencriptar mediante o real precursor das computadoras, con enxeñería militar avanzada, as comunicacións reservadas do Reich, empregando por primeira ocasión seica, códigos binarios en materia de contraintelixencia.

O home proseguíu en desenvolvimento de enxeños de contraintelixencia, pero andados os anos, hete aquí que un día medio botou unha zoca fora do armario; e foi sometido a un proceso xurídico-social de escarnio, debido a lexislación saxona en materia de moralidade -até como quen puidese dicir onte-, mais chegou a data na que -non teño agora a certeza do dato concreto-, non sei se o ministro de defensa, o voceiro da policía peudofederal daquel reino irresolúbel, o titular da carteira de interior, ou cal apéndice do Estado inglés, libraron un comunicado de homenaxe póstuma, no que se recoñecía que sen este heroe marica, ate fai pouco represaliado en razón da súa preferencia afectiva, o Reino Unido non se salvaría da ocupación fascista, e os Aliados non restituirían a democracia parlamentaria NO BENELUX, FRANZA, ESCANDINAVIA, ITALIA E GRECIA…

Abel Mendes

Escritor e voluntario do Colectivo LGBT Milhomes da Coruña

 

Diagnósticos vih máis discrecionais, cara unha asumción informada

Achégome polos aledaños do dispensario do especialista en VIH/SIDA., e algúns outros sindromes infecciosos do coruñés Hospital Universitario das Xubias, con relativa irregularidade, por asuntos sen interese para a causa que hogano, debera ocupar a case toda a comunidade, que nunha época da vida fixo a escolla, o se víu obrigado a trocar de compañeiro de cama, coa frecuencia da apetenza, a ruda inconsciencia no caso paradigma do cuarto escuro, as bacanais filohetero tan recorrentes nos lupanares de cada rúa desta Europa farisea, ou a imposición de servizos sexuais retribuídos.

A parella vitalicia énos unha quimera teista inhumana, que leva a moitos varóns, a ridiculez da infidelidade cristiana, das parellas que reciben deles o reiterado recado do VIH, de bastantes das distintas presas do conquistador atado. Por isto hoxe o condon non é un complemento do sexo, é unha tecnoloxía inexcusábel para unha experiencia sexual exenta de risco, se a calquera idade da nosa vida abeiramos dúbidas encol de se a nosa parella vai ser vitalicia, ou pode ter contacto de risco con enfermidades de transmisión sexual.

O afán que move a quen afirma isto évos que malia sensibeis avances, a información encol de VIH resulta, como tantas outras en materia social, un noxiño, e tiveron máis penetración mediática no Estado as boutades de Iribarne encol do condón, ou Bieito XVI(¡), ¡que a razón prática!; baseada na profilaxe da superchería ou a ignorancia.
Hai particulares que todos debéreamos ter presentes, como que as consignas da OMS que son idóneas para o pobo macedonio ou moldavo, non o son asemade acolá no fisterra latino. Non estaría demais por exemplo, que na información que se serve, nos de teléfonos de orientación para o text do VIH, ou nos dípticos dos postos de saúde e información xuvenil, se explicase que alen da opción clásica, do médico de cabeceira, que é unha realidade sexolóxica farto fastidiosa para tantas/os (canto a privacidade), se salientase de semellante xeito que calquera laboratorio de análise con licenza, ou médico internista, pode con enteira destreza solventar esta proba. Proba que á paraindustria antisida lle favorece realizar como se ven a facer, básicamente por motivos estatísticos, causantes de dor social, baratamente reconducibel de existir tal intención, nas mans de quen se abona esta papeleta.

NON HAI MOITA ESPERANZA NO ACTIVISMO GAI DE QUE ESTE PARTICULAR MUDE, CANDO BOTANDO POR CASO, NOS MANUAIS DE SAUDE SEXUAL DIFUNDIDOS EN CENTROS DE ENSINO, SE PON O TIL NA ABONDOSA VASCULARIZACIÓN DO ANO, PARA ACUSAR NA PENETRACIÓN DESTE COMO CONDUCTA CARNAL, UNHA PRÁTICA DE RISCO, SEN EN NINGÚN CASO FACER ALUSIÓN A SEMELLANTE CONXETURA NAS VAXINAS PRE OU POSMENSTRÚADAS. Só lles resta aseveraren aos nosos irmáns escolantes, que o sexo pre e extramatrimonial e insaudábel. 
 

Abel Mendes

Escritor e voluntario do Colectivo LGBT Milhomes da Coruña

 

CASTIDADE PERVERSA

 Ardíalle no peito non hai moito a Nona Inés Vilariño, no refrescante programa de radio conducido por Gerardo Glez. Martin, hoxe por Jacinto Ruiz, de luns a venres nas noites de Radiovoz, para alertar a ouvintes e pais desprevidos, do atentado que o pasado mes de novembro do 2006, viña de perpetrar a vicepresidencia da Xunta, nas bibliotecas de ensino secundario.

Na opinión de millóns de españois, como na desta agradábel tertuliana, a sexualidade é algo tan suxo, que é preferíbel alimentar os bulos, propios de quen como ela, fomos obrigados a manternos firmes na ignorancia, ou no caso dalgúns escollidos, levitar encol da estulticia. Disto resulta que unha iniciativa de Vicepresidendencia, sostida na publicación Infoxove, para que heterosexuais e homosexuais coñezan a propia vida sexual observando unhas elementais pautas de hixiene e saúde, que a conclusión para aqueles millóns de españois e ela , sexa un atentado ao senso común digno dalgunha fogueira.

¿E ben; a qué ven esta croniquiña? Seméllame oportuna para lembrar que nos colexios privados, case ¡ningún! concertado por certo, como en moitos outros eidos vencellados ao tratamento da adolescencia, non se teñen interesadamente presentes estatísticas municipais, autonómicas, estatais, ou as máis escaldantes da OMS., que nos avisan sen grandes variacións de que en occidente, os adolescentes principian a súa vida sexual frecuentemente dun xeito nada previsorio.

É esta unha cara responsabilidade que non podemos atribuirlle a eles na España, en todo caso víctimas dobres dunha sociedade teocrática, e un sistema educativo que se inhive

Abel Méndes

Voluntario do Colectivo LGBT Milhomes da Coruña

 

Xuiz burlado

A tres anos da penosa sentenza do xuizo no que se exculpou aos salvapatrias Marcos Rico P., Diego Real C. e Julio Teijido M., de ter protagonizado a agresión na que X. Enrique P.Q., saeu ferido de arma branca, e con contusións no rostro eu, continúa a haber aspectos do asunto que me levan a pensar, que a Policía Nacional implicouse na defensa dos denunciados.

 

  Para principiar, a acusación que eu formulara en comisaría foi que estes salvapatrias integraban unha banda, o que me foi atrancado polo axente ao cárrego, e secundaran xunto ao seu grupo este ATENTADO HOMÓFOBO, sen identificar, pola atrofia profesional da policia, aos autores das lesións. 

 

   Hei de recoñecer que me custa ser imparcial, posto que a min, baixo a orde do compañeiro de goberno de Núñez. Feijoo, o oscuro Diz Guedes, policias nacionais de servicio arrincáronme un dente, por aparentar ser un delincuente de tipo homosexual, renuente a ser identificado case diariamente, na mesma paraxe urbana na que ausentándose os uniformados, os salvapatrias me facían obxecto de batida, como coido lembrar acontecía na madrugada do 17 de setembro do 97, ou na do 8 de novembro do 98, ou como noutras ocasións posteriores, nas que fun testemuña de que o centinela da Xefatura Provincial de Policía o era comigo, mais sendo eu inxenuo, na maior da impasividades.

 

   Cando dei alerta de que os salvapatrias me identificaran, na praza do Humor, as 00:50 do 19 de agosto do 2001, a Policía Nacional acudíu despois de cinco rechamadas, as 4:50, para tomar os datos de tres elementos, porque houbo interese en que o grupo, que esta noite sobrepasaba a ducia, se esvaese, posto que dado a súa localización posterior, en r./Juán Canalejo, deberían teren sido identificados pola policía camuflada que pulula sempre nas noites nesa zona.

 

   Logo da identificación do acusado discapacitado, parámetro que eu ignoraba e que me foi advertido pola policía, esta tentou persuadirme de retirar a denuncia contra el, este Millán Astrayciño de afeizon polo Teresa Herrera, que segundo afirmaron os axentes, non é quen de matar un mosquito.

 

   O grupo de salvapatrias víu dalgún xeito CONSTATADA a súa vertebración, no testemuño da exnamorada dun dos acusados, pero a Policía Nacional non instruíu ningunha dilixencia ao efecto, con escarnio para o uniforme, co que a asociación destes delincuentes non foi suxecto de consideración punibel.

  

Continuaron producíndose agresións, pero é de salientar que estas incidencias NON atinxen só a persoa de X. Enrique ou eu; posto que houbo máis vitimas, que pasaron por atención médica primaria ou de urxencia, en múltiples ocasións, sen delatar en nigún caso, quen foron os agresores, e clama ao ceo, que moito menos se mencionou onde, nin o grotesco por qué da presenza dos agredidos, nunha caza que nalgún caso, contou con estímulo por elementos uniformados, en virtude do que os neonazis, converteron esta aberración cidadana, en exercicio da velada festa patriótica, de sanar moendo  a paus ao homosexual.

  

Abel Mendes

Voluntario Colectivo LGBT Milhomes da Coruña

 

Unha exposición do CGAC repasa a diversidade sexual na arte desde os anos 60

O Centro Galego de Arte Contemporánea (CGAC) inaugurará o 14 de maio a exposición «En todas as partes», na que se repasa a diversidade sexual na arte desde os anos sesenta.

A mostra estará composta por 150 obras de máis de 70 artistas e é un proxecto comisariado por Juan Vicente Aliaga.

«En todas as partes» presenta unha panorámica sobre as representacións e narracións da diversidade sexual na arte desde os anos sesenta ata a actualidade, segundo informou o museo compostelán.

Con esta mostra, Juan Vicente Aliaga continúa o seu proxecto no centro compostelán a partir do punto onde quedou a exposición «A batalla dúas xéneros», presentada en 2007.

Centrada entón no momento fundacional que foron os anos setenta para o feminismo e as teorías de xénero, Aliaga dilata agora a dimensión temporal da súa investigación e abarca a multiplicidad de expresións sexuais identificadas coas siglas LGTBQ (lesbiana, gai, transexual, bisexual e queer).

A exposición está estruturada ao redor de varias seccións coas que, a partir dos conceptos e ideas relacionadas cun período histórico concreto, o comisario propón trazar guías para comprender algunhas claves estéticas e experiencias complexas.

O título da exposición, «En todas as partes», fai referencia a que as imaxes, as representacións, a cultura visual e a política que se desprende das obras seleccionadas proceden dun número variado de países, distintos e distantes entre si.

Alude, así mesmo, segundo a mesma fonte, «a realidades humanas, desexos, comportamentos, hábitos e formas de vida extensibles a todo o planeta, á marxe da cor da pel, da lingua, da relixión e da ideoloxía: a diversidade sexual é global».

A exposición ocupará o soto e a planta baixa do CGAC durante catro meses, e complementarase cun seminario, un ciclo de cine e vídeo, e un taller.